środa 20 października 2021

List do Rzymian 6,12-18.

Bracia: Niech grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom
Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu.
Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce.
Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć dlatego, że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą!
Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź niewolnikami grzechu, co wiedzie do śmierci, bądź posłuszeństwa, co wiedzie do sprawiedliwości?
Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tego nauczania, któremu was poddano,
a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.

Księga Psalmów 124(123),1-3.4-6.7-8.

Gdyby Pan nie był po naszej stronie, przyznaj Izraelu,
gdyby Pan nie był po naszej stronie,
gdy ludzie przeciw nam powstawali,
wtedy żywcem by nas pochłonęli,
gdy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami,   
wówczas potoczyłyby się nad nami
wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników,
sidło się porwało i zostaliśmy uwolnieni.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sidła ptaszników,
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana,
który stworzył niebo i ziemię.

Ewangelia wg św. Łukasza 12,39-48.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu.
Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»
Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze?
Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności.
Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.
Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się,
to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi.
Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę.
Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

Komentarz Św. Jan Kasjan

Najskuteczniejszym lekarstwem dla ludzkiego serca jest cierpliwość, jak powiedział Salomon: „Człowiek łagodny jest lekarzem serca” (Pr 14,30 LXX) Nie tylko gniew, smutek, lenistwo, próżną chwałę lub pychę tępi, lecz także rozwiązłość i wszystkie wady naraz: „Długotrwała cierpliwość – mówi Salomon – jest pomyślnością królów” (Pr 25,15 LXX). Kto jest zawsze cichy i spokojny, nie jest ani zapalony gniewem, ani pochłonięty udręką troski i smutku, ani rozproszony w daremnych dążeniach do próżnej chwały, ani wywyższony w wybujałej pychy: „Dla tych, którzy miłują imię Pana – pokój w obfitości, a nic nie jest powodem upadku” (Ps 118,165 Wlg). Rzeczywiście, Mędrzec ma rację, gdy mówi: „Lepszy jest człowiek cierpliwy niż dzielny żołnierz; człowiek, który panuje nad swoim gniewem, niż ten, który zdobywa miasto” (Prz 16,32 LXX).
Ale dopóki nie uzyskamy tego solidnego i trwałego pokoju, musimy spodziewać się wielu ataków. Często będziemy musieli powiedzieć ze łzami i jękiem: „Stałem się nieszczęśliwy i jestem zgnębiony ponad miarę; przez cały dzień chodzę zasmucony, bo moje lędźwie zostały wypełnione ułudą” (Ps 37, 7-8 Wlg) (...) Dopóki dusza nie osiągnie stanu doskonałej czystości, będzie często przechodzić przez te alternatywy, które są konieczne dla jej formacji; aż w końcu łaska Boża spełni jej pragnienia, umacniając ją tam na zawsze. Wtedy będzie mogła powiedzieć w całej prawdzie: „Nie znużyłem się oczekiwaniem Pana, a On wejrzał na mnie. Odpowiedział na moją modlitwę i wydobył mnie z dołu nędzy, z bagna; postawił moje stopy na skale, utwierdził moje kroki!” (Ps 39,2-3 Wlg).